seizoen 2021
Jammer genoeg is seizoen 2021 in mineur gestart. Tijdens mijn eerste wedstrijd te Oetingen werd ik op het cruciale moment gehinderd door een valpartij. In Nokere Koerse was ik zelf betrokken in een valpartij waar ik een gekneusde elleboog en lichte hersenschudding aan overhield. Nu is het kwestie om snel en volledig te herstellen zodat ik snel terug op het gewenste niveau kan rond fietsen.
Klaar voor seizoen 2020 2 .0
Na de valse start van het seizoen omwille van het -reeds alom bekende- coronavirus ben ik terug helemaal klaar voor de herstart van mijn seizoen! Tijdens de afgelopen maanden ben ik op alle vlakken goed geëvolueerd en hebben we de tijd genomen om de zwakkere punten aan te pakken. Benieuwd hoe dit zal resulteren in competitie! Starten doen we met de oefenkoers te Herzele op 21 juli gevolgd door een wedstrijd op het circuit in Zolder op 26 juli. See you there!
Winter 2019-2020
Afgelopen winter verliep nagenoeg perfect. Ik kon alle geplande trainingen uitvoeren zoals het moest en bleef gespaard van kwaaltjes of pech. Ik bracht het grootste deel van de winter door in de fitness om aan mijn kracht -pur sang- te werken. Ik zag dus quasi meer Spartaanse baren dan ik mijn fiets gezien heb. Na enkele weken begon ik het verschil in spiermassa duidelijk te voelen. Volgende stap is om de winst in kracht ook te kunnen omzetten naar kracht -lees wattage- op de fiets.
Naast de krachttrainingen reed ik ook enkele veldritten als voorbereiding op volgend seizoen. Dit volledig zonder druk of verwachtingen. Tot mijn grote vreugde werd ik tweemaal tweede in de crossen van Zarren (tevens proviniciaal kampioenschap zonder dat ik hier bewust van was) en Beernem. In Beernem ging ik zelfs bijna met de overwinning gaan lopen totdat ik een domme fout maakte in de zandbak en het contact met de kop van de cross verloor.
Op 1 januari maakte ik tevens de overstap naar mijn nieuw team: Multum Accountants- LSK Ladies Cycling Team. Ik ken de entourage van de ploeg en voel me er op mijn gemak en gewaardeerd. Een goede basis dus om het seizoen te starten. Het programma van de ploeg is minstens even uitgebreid als vorig jaar gezien de ploeg het statuut van continentaal UCI team mocht ontvangen. Ik kijk uit naar de begin van het seizoen!
Naast de krachttrainingen reed ik ook enkele veldritten als voorbereiding op volgend seizoen. Dit volledig zonder druk of verwachtingen. Tot mijn grote vreugde werd ik tweemaal tweede in de crossen van Zarren (tevens proviniciaal kampioenschap zonder dat ik hier bewust van was) en Beernem. In Beernem ging ik zelfs bijna met de overwinning gaan lopen totdat ik een domme fout maakte in de zandbak en het contact met de kop van de cross verloor.
Op 1 januari maakte ik tevens de overstap naar mijn nieuw team: Multum Accountants- LSK Ladies Cycling Team. Ik ken de entourage van de ploeg en voel me er op mijn gemak en gewaardeerd. Een goede basis dus om het seizoen te starten. Het programma van de ploeg is minstens even uitgebreid als vorig jaar gezien de ploeg het statuut van continentaal UCI team mocht ontvangen. Ik kijk uit naar de begin van het seizoen!
Net niet op het provinciaal kampioenschap en veel, heel veel last van de hitte
Laten we beginnen met het positieve nieuws! Afgelopen vrijdag reed ik een super sterke wedstrijd op het provinciaal kampioenschap te Hulste. Ik was steeds vooraan te vinden, probeerde meerdere keren een aanval op poten te zetten en reed vele gaten dicht. Uiteindelijk werd het een sprint om de titel waarin ik net tekort kwam voor de overwinning. Ik strandde op een tweede plaats en werd vierde in het algemene klassement. Mijn beste resultaat tot dusver dit seizoen. Enkele uren na de wedstrijd overheerste de teleurstelling omdat de trui zo dichtbij was maar desondanks realiseer ik me dat ik best tevreden mag zijn met deze prestatie.
Ietwat minder goed nieuws, ik heb de laatste tijd onmenselijk veel last met de warmte. Deze factor heeft momenteel zo'n invloed op me dat ik in twee wedstrijden zelfs de finish niet haalde. Alle kracht in mijn benen verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer het kwik stijgt boven de 30°C. De barstende hoofdpijn en duizeligheid hebben ook niet echt een positieve invloed op mijn prestatievermogen. Momenteel zoeken we samen met coach en dokter naar de oorzaak van dit probleem om dit verholpen te krijgen voor de aanvang van de rittenkoers in de Ardèche, want ja, daar zal het ook bakken en braden worden...
En wat de wedstrijd in Emptinne betreft, ik kreeg (alweer) af te rekenen met materiaalpech. Ik stond minuten lang stil door een geblokkeerde voorderailleur. Wanneer ik terug kon vertrekken was het peloton al in de verste verten niet meer te zien. Een heel grote ontgoocheling want het gevoel en de conditie zaten meer dan goed. Volgende week start ik te Kallo en daarna zakken we af naar Frankrijk voor mijn laatste doel van dit seizoen. De laatste voorbereidingen kunnen beginnen.
Ietwat minder goed nieuws, ik heb de laatste tijd onmenselijk veel last met de warmte. Deze factor heeft momenteel zo'n invloed op me dat ik in twee wedstrijden zelfs de finish niet haalde. Alle kracht in mijn benen verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer het kwik stijgt boven de 30°C. De barstende hoofdpijn en duizeligheid hebben ook niet echt een positieve invloed op mijn prestatievermogen. Momenteel zoeken we samen met coach en dokter naar de oorzaak van dit probleem om dit verholpen te krijgen voor de aanvang van de rittenkoers in de Ardèche, want ja, daar zal het ook bakken en braden worden...
En wat de wedstrijd in Emptinne betreft, ik kreeg (alweer) af te rekenen met materiaalpech. Ik stond minuten lang stil door een geblokkeerde voorderailleur. Wanneer ik terug kon vertrekken was het peloton al in de verste verten niet meer te zien. Een heel grote ontgoocheling want het gevoel en de conditie zaten meer dan goed. Volgende week start ik te Kallo en daarna zakken we af naar Frankrijk voor mijn laatste doel van dit seizoen. De laatste voorbereidingen kunnen beginnen.
7e en 17e afgelopen week!
Vorige dinsdag stond ik aan de start te Dudzele (1.15). Ik reed met Bjorg Lambrecht in gedachten en rouwbandje om mijn arm een aanvallende wedstrijd. Ik kon 2 premies bemachtigen en reed samen met 2 ploegmaats en nog een drietal rensters een kleine ronde voorop. Jammer genoeg konden we onze kleine voorsprong niet behouden en werd het alweer een massasprint. Ik slaagde erin om me goed te positioneren en naar een zevende plaats te sprinten. Zeer tevreden over deze wedstrijd!
Afgelopen zaterdag nam ik deel aan Heusden Koerse. Ik was niet helemaal met mijn hoofd bij de wedstrijd en miste de juiste ontsnapping. Ik was boos op mezelf en reed na 94km gefrustreerd naar een 17e plaats (5e in pelotonsprint). Donderdag volgt er alweer een nieuwe kans in de klimkoers te Emptinne waar ik heel veel zin in heb! Daarna sta ik zaterdag ook (onverwacht) aan de start van de Flanders Ladies Classic UCI 1.2
Afgelopen zaterdag nam ik deel aan Heusden Koerse. Ik was niet helemaal met mijn hoofd bij de wedstrijd en miste de juiste ontsnapping. Ik was boos op mezelf en reed na 94km gefrustreerd naar een 17e plaats (5e in pelotonsprint). Donderdag volgt er alweer een nieuwe kans in de klimkoers te Emptinne waar ik heel veel zin in heb! Daarna sta ik zaterdag ook (onverwacht) aan de start van de Flanders Ladies Classic UCI 1.2
Er verscheen tevens een nieuw artikel in Het Nieuwsblad van me afgelopen week:
juli 2019
Afgelopen maand reed ik kermiskoersen te Beveren-Waas en Borgerhout. De focus tijdens deze twee wedstrijden lag vooral op de wedstrijd zelf; meegaan in de aanval, koers maken,... eerder dan een 'mooie' uitslag rijden. Dit om sterker te worden in functie van mijn latere doel van dit seizoen (TFCIA/ ronde van de Ardèche). Zo gezegd zo gedaan. Jammer genoeg eindigden beide wedstrijden in een massasprint voor de overwinning. Door de vele krachten die ik (bewust) verspild had was er geen sprake meer van een sprint bij mij. Ik werd 62ste te Beveren en 17de te Borgerhout.
Daarna stond de BeNe Ladies tour op het programma. Ik kwam in een dienende rol aan de start voor onze sprintster(s). Door de vele valpartijen leek de wedstrijd meer op een veldslag dan op een wielerwedstrijd. Ik was dan ook zeer blij wanneer ik in de laatste etappe te Zelzate de aankomst veilig en zonder verwondingen kon overschrijden. Daags nadien vertrok ik voor een korte maar pittige stage in de Alpen. We verbleven op de top van Les Deux-Alpes. Na een heftige training kreeg ik dus telkens nog een mooi dessert voorgeschoteld om terug in het hotel te geraken. Op het moment zelf niet altijd even prettig, maar hier word je zeker sterker van! Aanvankelijk stond er op zaterdag een wedstrijd gepland te Lierde. Door de lange terugreis had ik echter amper geslapen waardoor diezelfde dag een wedstrijd rijden geen goed plan bleek te zijn. Ik stapte bij het ingaan van de derde ronde dan ook bewust af om mijn opgebouwde conditie in de Alpen niet verloren te zien gaan.
Na een supercompensatie week sta ik komende dinsdag 6 augustus aan de start te Brugge-Dudzele om 18u.
Daarna stond de BeNe Ladies tour op het programma. Ik kwam in een dienende rol aan de start voor onze sprintster(s). Door de vele valpartijen leek de wedstrijd meer op een veldslag dan op een wielerwedstrijd. Ik was dan ook zeer blij wanneer ik in de laatste etappe te Zelzate de aankomst veilig en zonder verwondingen kon overschrijden. Daags nadien vertrok ik voor een korte maar pittige stage in de Alpen. We verbleven op de top van Les Deux-Alpes. Na een heftige training kreeg ik dus telkens nog een mooi dessert voorgeschoteld om terug in het hotel te geraken. Op het moment zelf niet altijd even prettig, maar hier word je zeker sterker van! Aanvankelijk stond er op zaterdag een wedstrijd gepland te Lierde. Door de lange terugreis had ik echter amper geslapen waardoor diezelfde dag een wedstrijd rijden geen goed plan bleek te zijn. Ik stapte bij het ingaan van de derde ronde dan ook bewust af om mijn opgebouwde conditie in de Alpen niet verloren te zien gaan.
Na een supercompensatie week sta ik komende dinsdag 6 augustus aan de start te Brugge-Dudzele om 18u.
Site terug up to date!
Na een jaartje offline te zijn wegens enorm drukke periode met de combinatie topsport-studies, werd deze site eindelijk terug up to date gemaakt! Ik ben volledig geslaagd voor mijn eerste master kinesitherapie en kan me de komende 3 maanden dus volledig focussen op de koers!
Het eerste deel van het seizoen was niet denderend. Ik werd in de eerste vier maanden van het jaar elke maand ziek. Dit zorgde ervoor dat ik mijn conditie alsmaar terug moest opbouwen en nooit mijn gewenste niveau behaalde om mee te strijden op het hoogste niveau. Ik had mijn zinnen gezet op de ardennenklassiekers, waar ik voor de eerste maal aan mocht deelnemen, maar door de vele pech is het niet geworden wat ik gehoopt had. Ik ben wel zeer tevreden met de kansen die ik al kreeg van de ploeg om mijn eerste stappen op het WorldTour niveau te zetten. Deze zomer wil ik terug mijn topconditie bereiken, me in de kijker rijden en mooie resultaten boeken.
Ik werd 25ste in Dwars Door de Westhoek UCI 1.1 waarover dit artikel verscheen:
Het eerste deel van het seizoen was niet denderend. Ik werd in de eerste vier maanden van het jaar elke maand ziek. Dit zorgde ervoor dat ik mijn conditie alsmaar terug moest opbouwen en nooit mijn gewenste niveau behaalde om mee te strijden op het hoogste niveau. Ik had mijn zinnen gezet op de ardennenklassiekers, waar ik voor de eerste maal aan mocht deelnemen, maar door de vele pech is het niet geworden wat ik gehoopt had. Ik ben wel zeer tevreden met de kansen die ik al kreeg van de ploeg om mijn eerste stappen op het WorldTour niveau te zetten. Deze zomer wil ik terug mijn topconditie bereiken, me in de kijker rijden en mooie resultaten boeken.
Ik werd 25ste in Dwars Door de Westhoek UCI 1.1 waarover dit artikel verscheen:
Terug op dreef!
Sinds ik mijn nieuwe fiets heb, een cervélo S5, verlopen de wedstrijden zeer goed. Ik werd 9e in de Volta Limburg Classic, een klassieker in Nederland. We kregen heel wat hoogtemeters voorgeschoteld, wat mij goed ligt. Ik kon de toppers blijven volgen op de laatste klim en zo reden we met een groepje van ongeveer 15 rensters naar de aankomst. De kopgroep van een 4-tal rensters konden we niet meer pakken, maar ik was zeer tevreden met mijn negende plaats.
Afgelopen zondag stond er een 1.15 koers op het programma te Oudenaarde. Wanneer ik aan Oudenaarde denk, denk ik aan heuvels, maar niets was minder waar. Het parcours was biljartvlak met slechts 4 bochten. De kans op een massasprint was dus meer dan reëel en dat werd het ook. Tijdens de wedstrijd moest ik voet aan grond zetten door een valpartij, maar ik kon relatief gemakkelijk terugkeren. Mijn positie in de sprint was niet optimaal waardoor ik niet volledig kon doorsprinten en een 10e plaats behaalde.
3 dagen nadien stond de Brabantse Pijl op het programma. Heel wat toppers waaronder Jolien D'hoore en Marianne Vos stonden aan de start van deze UCI 1.1 wedstrijd. Naast het heuvelachtig parcours kregen we ook veel kasseistroken voor de wielen. De kasseistroken lagen er enorm slecht bij maar dankzij de ideale bandendruk verteerde ik de kasseien zeer goed. Ik had enorm goede benen en kon de toppers blijven volgen op de beklimmingen en kasseistroken. We gingen de laatste ronde in met een kopgroep en daarachter een groep van 30 rensters, waaronder ikzelf. De kopgroep werd teruggenomen, dus werd het een sprint voor de overwinning. Tijdens de laatste 30km begon ik krampen te krijgen in mijn linkerbeen waardoor echt sprinten er niet meer in zat. Ik werd 18e van de 141 starters en was hier zeer tevreden mee. Hiermee behaalde ik ook mijn eerste UCI-punten. Deze wedstrijd heeft me veel zelfvertrouwen gegeven voor de toekomst.
Mijn volgende wedstrijd vindt zondag plaats te Haaltert (1.15). Ik vind het zeer spijtig dat mijn ploeg geen startrecht heeft in de andere klimklassiekers. Dat zijn parcours die op mijn lijf geschreven zijn en waar ik kan tonen wat ik waard ben.
Afgelopen zondag stond er een 1.15 koers op het programma te Oudenaarde. Wanneer ik aan Oudenaarde denk, denk ik aan heuvels, maar niets was minder waar. Het parcours was biljartvlak met slechts 4 bochten. De kans op een massasprint was dus meer dan reëel en dat werd het ook. Tijdens de wedstrijd moest ik voet aan grond zetten door een valpartij, maar ik kon relatief gemakkelijk terugkeren. Mijn positie in de sprint was niet optimaal waardoor ik niet volledig kon doorsprinten en een 10e plaats behaalde.
3 dagen nadien stond de Brabantse Pijl op het programma. Heel wat toppers waaronder Jolien D'hoore en Marianne Vos stonden aan de start van deze UCI 1.1 wedstrijd. Naast het heuvelachtig parcours kregen we ook veel kasseistroken voor de wielen. De kasseistroken lagen er enorm slecht bij maar dankzij de ideale bandendruk verteerde ik de kasseien zeer goed. Ik had enorm goede benen en kon de toppers blijven volgen op de beklimmingen en kasseistroken. We gingen de laatste ronde in met een kopgroep en daarachter een groep van 30 rensters, waaronder ikzelf. De kopgroep werd teruggenomen, dus werd het een sprint voor de overwinning. Tijdens de laatste 30km begon ik krampen te krijgen in mijn linkerbeen waardoor echt sprinten er niet meer in zat. Ik werd 18e van de 141 starters en was hier zeer tevreden mee. Hiermee behaalde ik ook mijn eerste UCI-punten. Deze wedstrijd heeft me veel zelfvertrouwen gegeven voor de toekomst.
Mijn volgende wedstrijd vindt zondag plaats te Haaltert (1.15). Ik vind het zeer spijtig dat mijn ploeg geen startrecht heeft in de andere klimklassiekers. Dat zijn parcours die op mijn lijf geschreven zijn en waar ik kan tonen wat ik waard ben.
Seizoenstart 2018
Na een quasi optimale winter waarin ik enkele crossen reed en onder andere een zesde plaats behaalde in de A-cross te Gullegem stond ik met vertrouwen aan de start van de openingswedstrijd: Omloop het Nieuwsblad. Ik was enkele weken voor de wedstrijd al eens een kijkje gaan nemen naar het parcours. Ik wist waar de cruciale punten zaten en kon me goed vooraan handhaven bij het opdraaien van de eerste klim. Alles voelde goed tot ik plots uit het niets moest lossen van het peloton op een kasseistrook. Mijn benen noch mijn ademhaling blokkeerden maar toch kon ik niet meer volgen. Achteraf bleek dit een hongerklop te zijn: eigen fout dus, wat jammer genoeg een DNF tot gevolg had
s'anderdaags stond ik aan de start in Brussel-Opwijk, de eerste 1.15 koers van het seizoen met een zeer magere opkomst (slechts een 20-tal rensters). Moeilijk koersen dus wanneer er zo weinig deelnemers zijn. Ik besloot de wedstrijd hard te maken en viel aan op de helling in het parcours. Niemand kon me volgen, waarna ik besloot één iemand te laten terugkeren. Zo reden sloegen we met 2 een kloof maar na enkele kilometers bleek dat ik mezelf opgeblazen had op de klim waardoor ik mijn medevluchtster (die de wedstrijd won) niet meer kon volgen. Ik werd terug ingerekend door het peloton en zette op 1km van de meet opnieuw een versnelling. Ik werd op een 100tal meter voor de aankomst ingerekend door het peloton met een teleurstellende 6e plaats tot gevolg.
Derde wedstrijd van het seizoen werd Le Samyn. Al snel bleek dat de organisatie in Wallonië niet kan tippen aan die in Vlaanderen... Zeer slechte signalisatie van gevaarlijke punten met een valpartij tot gevolg. Iemand naast me reed op een onbewaakt paaltje en viel op me, ontwijken was onmogelijk. Ik hield er een hersenschudding, wat schaafwonden en een gekneusde neus aan over. Gelukkig geen breuken.
Het was afwachten hoe het gesteld was met de hersenschudding met het oog op Dwars door West-Vlaanderen enkele dagen na Le Samyn gereden werd. Hoofdpijn was zo goed als verdwenen dus nam ik de start in Nieuwpoort. Ik voelde me goed en begon al te denken aan een eventuele sprint. Tijdens de voorlaatste doortocht op een lange kasseistrook zat ik echter veel te ver vanachter in het peloton, die op dat moment in 2 delen brak, waardoor ik de aansluiting miste met de kop van de wedstrijd. Ik werd 57ste van de 140.
Afgelopen weekend stonden twee kermiskoersen op het programma. In het nogal natte Oostduinkerke werd ik 8e van de 98 in de sprint. Ik was hier tevreden mee, zeker omdat ik tijdens de wedstrijd enorm koud kreeg en ik niet helemaal zeker was of ik de aankomst wel ging halen. De dag nadien werd er gekoerst in Ooike, een heuvelachtig parcours wat op mijn buik geschreven is. Alweer had ik super goede benen maar deze keer gooide mijn fiets roet in het eten. Zoals in de laatste wedstrijd van vorig seizoen moest ik opnieuw gigantisch hard duwen om vooruit te komen en hield mijn fiets een zeer luid en eigenaardig lawaai. Desondanks was ik mee in de tweede groep. Na 5 ronden werd de weerstand nog groter en kreeg ik mijn pedalen helemaal niet meer rond. Dit betekende dan ook het einde van de wedstrijd, wat zeer ontgoochelend was. positief punt: de conditie is super en de nieuwe fiets is besteld!
s'anderdaags stond ik aan de start in Brussel-Opwijk, de eerste 1.15 koers van het seizoen met een zeer magere opkomst (slechts een 20-tal rensters). Moeilijk koersen dus wanneer er zo weinig deelnemers zijn. Ik besloot de wedstrijd hard te maken en viel aan op de helling in het parcours. Niemand kon me volgen, waarna ik besloot één iemand te laten terugkeren. Zo reden sloegen we met 2 een kloof maar na enkele kilometers bleek dat ik mezelf opgeblazen had op de klim waardoor ik mijn medevluchtster (die de wedstrijd won) niet meer kon volgen. Ik werd terug ingerekend door het peloton en zette op 1km van de meet opnieuw een versnelling. Ik werd op een 100tal meter voor de aankomst ingerekend door het peloton met een teleurstellende 6e plaats tot gevolg.
Derde wedstrijd van het seizoen werd Le Samyn. Al snel bleek dat de organisatie in Wallonië niet kan tippen aan die in Vlaanderen... Zeer slechte signalisatie van gevaarlijke punten met een valpartij tot gevolg. Iemand naast me reed op een onbewaakt paaltje en viel op me, ontwijken was onmogelijk. Ik hield er een hersenschudding, wat schaafwonden en een gekneusde neus aan over. Gelukkig geen breuken.
Het was afwachten hoe het gesteld was met de hersenschudding met het oog op Dwars door West-Vlaanderen enkele dagen na Le Samyn gereden werd. Hoofdpijn was zo goed als verdwenen dus nam ik de start in Nieuwpoort. Ik voelde me goed en begon al te denken aan een eventuele sprint. Tijdens de voorlaatste doortocht op een lange kasseistrook zat ik echter veel te ver vanachter in het peloton, die op dat moment in 2 delen brak, waardoor ik de aansluiting miste met de kop van de wedstrijd. Ik werd 57ste van de 140.
Afgelopen weekend stonden twee kermiskoersen op het programma. In het nogal natte Oostduinkerke werd ik 8e van de 98 in de sprint. Ik was hier tevreden mee, zeker omdat ik tijdens de wedstrijd enorm koud kreeg en ik niet helemaal zeker was of ik de aankomst wel ging halen. De dag nadien werd er gekoerst in Ooike, een heuvelachtig parcours wat op mijn buik geschreven is. Alweer had ik super goede benen maar deze keer gooide mijn fiets roet in het eten. Zoals in de laatste wedstrijd van vorig seizoen moest ik opnieuw gigantisch hard duwen om vooruit te komen en hield mijn fiets een zeer luid en eigenaardig lawaai. Desondanks was ik mee in de tweede groep. Na 5 ronden werd de weerstand nog groter en kreeg ik mijn pedalen helemaal niet meer rond. Dit betekende dan ook het einde van de wedstrijd, wat zeer ontgoochelend was. positief punt: de conditie is super en de nieuwe fiets is besteld!
Pech in het sluitingsweekend...
Vorig weekend werden de laatste twee wedstrijden van het Belgische koersseizoen verreden. Ik had graag met een goed en sterk gevoel het seizoen afgesloten. Verschillende factoren gooiden echter roet in het eten. Zondag kreeg ik te maken met een voedselvergiftiging waardoor ik de hele dag enorme krampen had en geen kracht voelde in de benen. Ik wilde toch van start gaan maar dat bleek niet zo'n goed idee te zijn. Ik kreeg alsmaar meer last en moest het peloton laten gaan in de voorlaatste ronde. Het werd afwachten ofdat de slechte stoffen tegen 's anderdaags verdwenen zouden zijn uit mijn maag.
Maandagochtend voelde ik me redelijk goed, al had ik nog geen volledig 'zuiver' gevoel in mijn buik. Ik besloot van start te gaan te Berlare omdat het de laatste wedstrijd van het seizoen was én omdat ik eindelijk in mijn nieuw kampioenentruitje kon rijden. Na de start voelde ik dat het goed zat en reed ik attent voorin. Ik was ervan overtuigd dat ik een mooi resultaat zou kunnen neerzetten. Maar dat was buiten mijn fiets gerekend... Tijdens de tweede ronde begon het alsmaar lastiger te worden om te trappen. Eerst dacht ik dat mijn benen toch niet zo goed waren.... tot mijn fiets rare geluiden begon te maken. Toen dacht ik dat mijn wiel sleepte en zette ik mijn rem open. Ook dat was het probleem niet. Het geluid werd alsmaar luider terwijl ik het gevoel had dat ik een berg van 20% aan het beklimmen was. Wat was er dan wel aan de hand? Achteraf bleek dat mijn bracket volledig geblokkeerd was waardoor mijn pedalen niet meer konden rond draaien. Ik wisselde nog van fiets maar het gat met het peloton was reeds te groot. Ik had me het einde van het seizoen wel anders voorgesteld.
Nu is het tijd voor wat rust en de start van mijn derde jaar revalidatiewetenschappen en kinesitherapie aan de KU Leuven!
Maandagochtend voelde ik me redelijk goed, al had ik nog geen volledig 'zuiver' gevoel in mijn buik. Ik besloot van start te gaan te Berlare omdat het de laatste wedstrijd van het seizoen was én omdat ik eindelijk in mijn nieuw kampioenentruitje kon rijden. Na de start voelde ik dat het goed zat en reed ik attent voorin. Ik was ervan overtuigd dat ik een mooi resultaat zou kunnen neerzetten. Maar dat was buiten mijn fiets gerekend... Tijdens de tweede ronde begon het alsmaar lastiger te worden om te trappen. Eerst dacht ik dat mijn benen toch niet zo goed waren.... tot mijn fiets rare geluiden begon te maken. Toen dacht ik dat mijn wiel sleepte en zette ik mijn rem open. Ook dat was het probleem niet. Het geluid werd alsmaar luider terwijl ik het gevoel had dat ik een berg van 20% aan het beklimmen was. Wat was er dan wel aan de hand? Achteraf bleek dat mijn bracket volledig geblokkeerd was waardoor mijn pedalen niet meer konden rond draaien. Ik wisselde nog van fiets maar het gat met het peloton was reeds te groot. Ik had me het einde van het seizoen wel anders voorgesteld.
Nu is het tijd voor wat rust en de start van mijn derde jaar revalidatiewetenschappen en kinesitherapie aan de KU Leuven!
2x top 10 vorig weekend
Zaterdag stond ik aan de start in Ursel. Er waren niet veel deelneemsters (41) aangezien de Lotto Belgium Tour nog maar net voorbij was. Kort na de start reed er een buitenlandse dame weg. In de tweede ronde probeerde ik alleen het gat te dichten, zonder resultaat. De ronde daarna slaagde een ploegmate er wel in om het gat toe te rijden. Zo kwam ik in een zetel terecht en kon ik de koers even zijn gang laten gaan. Iets over halfweg werd het gat helemaal dichtgereden en kon de koers opnieuw beginnen. Plots regende het aanvallen wat er voor zorgde dat 9 rensters, inclusief mezelf, zich konden afscheiden van het peloton. De samenwerking verliep wat stroef met als gevolg dat een achtervolgend groepje (met de grootste kanshebbers op de overwinning) kwam aansluiten. We gingen met 13 koplopers de laatste ronde in. Er kwam nog een late uitvalspoging van iemand waardoor de sprint helemaal ontregeld werd. Ik wachtte iets te lang om te reageren op de aanval en de counters waardoor ik een podiumplaats weg zag glippen. Ik werd 5e, waar ik ook wel tevreden mee was.
Zondag verplaatste het vrouwenpeloton zich naar Kallo, een wedstrijd waar de wind parten ging spelen langs de grote open vlakten. Vanaf het begin van de koers reed er een sterke dame weg die we nooit meer terug zagen... Al snel werd het duidelijk dat het niet mijn dagje zou worden. Al voor de helft van de koers begon ik enorm veel last te krijgen van mijn rug en nek, iets waar ik zelden of nooit problemen mee heb. De kasseistroken en hoge verkeersplateaus die elke ronde (21) op ons lagen te wachten deden er niet veel goed aan. Naar het einde toe werd het zelfs aanklampen geblazen. Op karakter kon ik me nog relatief goed positioneren voor de sprint en werd 10e. Met een slecht gevoel en veel pijn zakte ik terug af naar huis. Hopelijk geen last meer volgend weekend!
Zondag verplaatste het vrouwenpeloton zich naar Kallo, een wedstrijd waar de wind parten ging spelen langs de grote open vlakten. Vanaf het begin van de koers reed er een sterke dame weg die we nooit meer terug zagen... Al snel werd het duidelijk dat het niet mijn dagje zou worden. Al voor de helft van de koers begon ik enorm veel last te krijgen van mijn rug en nek, iets waar ik zelden of nooit problemen mee heb. De kasseistroken en hoge verkeersplateaus die elke ronde (21) op ons lagen te wachten deden er niet veel goed aan. Naar het einde toe werd het zelfs aanklampen geblazen. Op karakter kon ik me nog relatief goed positioneren voor de sprint en werd 10e. Met een slecht gevoel en veel pijn zakte ik terug af naar huis. Hopelijk geen last meer volgend weekend!
Provinciaal kampioene 2017!
Afgelopen zaterdag stond het provinciaal kampioenschap te Hulste op het programma. Gezien de absolute toppers niet aanwezig waren, was dit een uitgelezen kans voor mij om de titel te pakken. Ik wilde deze kans met beide handen grijpen en zou maar met één ding tevreden zijn: de trui. In het begin van de koers reed ik zeer aanvallend. Zonder dat het de bedoeling was reed ik samen met mijn ploeggenoot Margot en een Australische dame weg uit het peloton. Dat was echter veel te vroeg dus lieten we ons terug inlopen nadat we de premie pakten. Het volledige team, die vooraf ingelicht werd over de kansen van Naïka en ik, reden een dijk van een wedstrijd. Het ploegenspel werd hoog gespeeld en niemand van de West-Vlaamse rensters kon ontsnappen uit het peloton. Onmiddellijk was er reactie vanuit ons team. Zo werd het een sprint die wederom perfect werd aangetrokken door 2 ploeggenoten. Ik sprintte naar een zevende plaats in de algemene uitslag en was daarmee de beste West-Vlaamse. Doel geslaagd: renster, trainster, familie en vrienden enorm gelukkig. Het komende jaar kunnen jullie mij dus bewonderen in de witte trui met geel-blauwe strepen!
Het weekend daarvoor reed ik ook nog een wedstrijd te Nederhasselt. Daar viel niet zoveel over te zeggen. Ik miste op een haar na de ontsnapping (wat voor nogal wat frustratie zorgde) en moest een paar ronden nadien afrekenen met een leegloper. Ik deed een fietswissel maar de pedalen pasten niet volledig waardoor ik telkens uit mijn klikpedalen schoot wanneer ik veel kracht zette. Zo liet ik de sprint begaan en kwam ik ergens achteraan het peloton over de streep.
Voor mij geen Lotto Belgium Tour aangezien ik vrijdag mijn laatste herexamen heb. Hopelijk kan ik volgend jaar met een topsport-A statuut wel mijn examens verschuiven naar betere data. Volgende wedstrijden komend weekend in Kallo en Ursel.
Het weekend daarvoor reed ik ook nog een wedstrijd te Nederhasselt. Daar viel niet zoveel over te zeggen. Ik miste op een haar na de ontsnapping (wat voor nogal wat frustratie zorgde) en moest een paar ronden nadien afrekenen met een leegloper. Ik deed een fietswissel maar de pedalen pasten niet volledig waardoor ik telkens uit mijn klikpedalen schoot wanneer ik veel kracht zette. Zo liet ik de sprint begaan en kwam ik ergens achteraan het peloton over de streep.
Voor mij geen Lotto Belgium Tour aangezien ik vrijdag mijn laatste herexamen heb. Hopelijk kan ik volgend jaar met een topsport-A statuut wel mijn examens verschuiven naar betere data. Volgende wedstrijden komend weekend in Kallo en Ursel.
Het weekend van de slechte benen
Vorig weekend reed ik 2 wedstrijden: Steenhuize en Ledegem. In Steenhuize had men een glooiend parcours uitgetekend met een relatief lange helling. Van zo een parcours moet ik het hebben, dus stond ik gemotiveerd aan de start. Na de eerste ronde voelde ik echter dat ik niet over het stel benen beschikte van vorig weekend. Halfweg koers plaatste ik een aanval op de helling, maar daar zat niet veel snee op, waardoor ik bijgevolg niet weg raakte uit het peloton. Ik besloot (noodgedwongen) de wedstrijd passief verder te rijden aangezien ik niet veel beter kon die dag. Ik wist me wel nog goed te positioneren voor de gevaarlijke sprint bergaf en werd wonder boven wonder nog negende. Met de uitslag was ik zeker tevreden, maar het slechte gevoel op de fiets had me niet echt blij gemaakt.
Zondag stond de thuiskoers te Ledegem op het programma. Nog nooit waren er zoveel supporters aanwezig, wat voor een extra motivatie zorgde om een goede wedstrijd te rijden. Jammer genoeg was het gevoel op mijn fiets hetzelfde gebleven. Het was alsof mijn hele lijf protesteerde om inspanningen te doen. Het parcours en de wind waren ook niet op mijn maat geschreven waardoor ik bijna een hele koers tussen mijn kader gehangen heb. Meegaan in een ontsnapping zat er helemaal niet in. Ik werd 19e van de 81.
Ondertussen is de oorzaak van mijn slecht gevoel gekend en weten we dat het van voorbijgaande aard is. Nu wordt de focus eventjes terug verschoven naar mijn studies. Er staan 3 herexamens gepland de komende dagen. Wellicht rijd ik zaterdag in Nederhasselt, al is daar nog geen absolute zekerheid over.
Zondag stond de thuiskoers te Ledegem op het programma. Nog nooit waren er zoveel supporters aanwezig, wat voor een extra motivatie zorgde om een goede wedstrijd te rijden. Jammer genoeg was het gevoel op mijn fiets hetzelfde gebleven. Het was alsof mijn hele lijf protesteerde om inspanningen te doen. Het parcours en de wind waren ook niet op mijn maat geschreven waardoor ik bijna een hele koers tussen mijn kader gehangen heb. Meegaan in een ontsnapping zat er helemaal niet in. Ik werd 19e van de 81.
Ondertussen is de oorzaak van mijn slecht gevoel gekend en weten we dat het van voorbijgaande aard is. Nu wordt de focus eventjes terug verschoven naar mijn studies. Er staan 3 herexamens gepland de komende dagen. Wellicht rijd ik zaterdag in Nederhasselt, al is daar nog geen absolute zekerheid over.
Wedstrijden te Dudzele, Heusden en Emptinne
In Dudzele werd er een relatief snelle wedstrijd afgewerkt voor een kermiskoers. Met een gemiddelde snelheid van 40 km/u werd het na verschillende aanvalspogingen een massasprint. Ik reed de hele wedstrijd attent vooraan en had het niet lastig tijdens de wedstrijd. Mijn positie tijdens de laatste kilometer was daarentegen alles behalve goed waardoor een sprint rijden er niet in zat. Ik werd 30ste van de 80.
Zaterdag stond Heusden-koerse op het programma. Dit was een verplichte wedstrijd vanuit de ploeg voor de sponsors. Met het oog op wedstrijd de dag nadien in Emptinne besloot ik om me heel de wedstrijd koest te houden en zoveel mogelijk energie te sparen. In de eerste ronde kwam ik stil te staan door een valpartij die vlak voor me gebeurde. Ik kon relatief gemakkelijk terug aansluiten bij het peloton en de rest van de koers reed ik goed vooraan. Mijn positie tijdens de sprint was redelijk, maar mijn volle sprintsnelheid heb ik nooit bereikt aangezien ik alweer ingesloten zat. Ik werd 21ste van de 150 (!) gestarte rensters.
Zondag moest het D-day worden. Een koers in de Ardennen krijg je namelijk niet elke week. Ik was gebrand op een goeie uitslag. Ik kende, in tegenstelling tot vorige week, een zeer goede recuperatie en ik stond met frisse benen aan de start. Het rondje bestond uit 2 klimmen van bijna een kilometer lang. Ik voelde me zeer goed en controleerde de wedstrijd. In het begin sprong er een groepje weg. Ik kon niet onmiddellijk meegaan maar van zodra de ruimte er was reed ik het gat relatief gemakkelijk dicht. Na de beklimming was het tempo er volledig uit en haalde het peloton ons terug bij. De rest van de wedstrijd reed ik goed vooraan in het peloton. Mijn plan was om op de laatste klim in de aanval te gaan. Alles verliep volgens plan tot aan de voet van de klim. Zonder het zelf te beseffen liet ik me insluiten en kon ik niet passeren om mijn aanval te plaatsen. Het werd zowaar de traagste passage van de hele wedstrijd. Ik baalde enorm, roepen om plaats te maken voor een aanval was ook nogal dom dus bleef ik maar zitten. Ik wist dat het zeer moeilijk ging worden in een sprint want daarvoor ontbreekt het me nog aan kracht. Ik zat te ver achteraan in het groepje en werd pas 11e van de 54 rensters. De ontgoocheling was aanwezig na de wedstrijd, hier zat veel meer in! Ondertussen bekijk ik het positief: ik ben weer een ervaring rijker en zal deze fout geen tweemaal maken!
Zaterdag stond Heusden-koerse op het programma. Dit was een verplichte wedstrijd vanuit de ploeg voor de sponsors. Met het oog op wedstrijd de dag nadien in Emptinne besloot ik om me heel de wedstrijd koest te houden en zoveel mogelijk energie te sparen. In de eerste ronde kwam ik stil te staan door een valpartij die vlak voor me gebeurde. Ik kon relatief gemakkelijk terug aansluiten bij het peloton en de rest van de koers reed ik goed vooraan. Mijn positie tijdens de sprint was redelijk, maar mijn volle sprintsnelheid heb ik nooit bereikt aangezien ik alweer ingesloten zat. Ik werd 21ste van de 150 (!) gestarte rensters.
Zondag moest het D-day worden. Een koers in de Ardennen krijg je namelijk niet elke week. Ik was gebrand op een goeie uitslag. Ik kende, in tegenstelling tot vorige week, een zeer goede recuperatie en ik stond met frisse benen aan de start. Het rondje bestond uit 2 klimmen van bijna een kilometer lang. Ik voelde me zeer goed en controleerde de wedstrijd. In het begin sprong er een groepje weg. Ik kon niet onmiddellijk meegaan maar van zodra de ruimte er was reed ik het gat relatief gemakkelijk dicht. Na de beklimming was het tempo er volledig uit en haalde het peloton ons terug bij. De rest van de wedstrijd reed ik goed vooraan in het peloton. Mijn plan was om op de laatste klim in de aanval te gaan. Alles verliep volgens plan tot aan de voet van de klim. Zonder het zelf te beseffen liet ik me insluiten en kon ik niet passeren om mijn aanval te plaatsen. Het werd zowaar de traagste passage van de hele wedstrijd. Ik baalde enorm, roepen om plaats te maken voor een aanval was ook nogal dom dus bleef ik maar zitten. Ik wist dat het zeer moeilijk ging worden in een sprint want daarvoor ontbreekt het me nog aan kracht. Ik zat te ver achteraan in het groepje en werd pas 11e van de 54 rensters. De ontgoocheling was aanwezig na de wedstrijd, hier zat veel meer in! Ondertussen bekijk ik het positief: ik ben weer een ervaring rijker en zal deze fout geen tweemaal maken!
8e plaats, 6e plaats en de Erondegemse Pijl
Afgelopen 2 weken reed ik 3 wedstrijden. In Malderen regende (ook letterlijk) het aanvallen, maar niemand raakte helemaal weg. Dit had ik al snel door en besloot me te focussen op een sprint. Malderen was een 1.15 B wedstrijd dus ik wist dat ik wel kans maakte in de sprint. Ik zat optimaal gepositioneerd om mijn sprint te beginnen tot er een wegversmalling aankwam. Ik was net door het ideale gaatje aan het glippen wanneer deze wegversmalling er was waardoor er geen gat meer was en ik in de remmen ging. Zo zat ik na dat manoeuvre helemaal ingesloten en kon ik mijn sprint niet meer rijden. Ik werd 8e en was nadien zeer teleurgesteld omdat ik gewoon niet had moeten remmen. Een gemiste kans! Na deze wedstrijd laste ik een korte trainingsperiode in in de Ardennen.
Deze vrijdag stond de avondwedstrijd in Oostkamp op het programma. Vanaf de eerste ronde reed een sterke renster weg die we nooit meer terug zagen. Iets na halfweg koers reed er een groepje van 4 rensters weg. Ik raakte niet op tijd vooraan om mee te springen en besloot om alleen het gat te dichten. Al snel kreeg ik de hulp van een andere renster. We waren goed op weg om het gat te dichten tot mijn medevluchtster een bocht verkeerd inschatte en wonder boven wonder net niet viel. Ik moest vol in de remmen en zo was ons werk voor niets geweest. De rest van de wedstrijd werd er niet echt meer gereden in het peloton. In de laatste 3km reed ik nog weg uit het peloton en kon deze voorsprong behouden tot aan de meet. Ik werd 6e waar ik wel tevreden mee was. De dag nadien stond de Erondegemse Pijl UCI 2.1 op het programma. In dit soort wedstrijden ligt het niveau een heel pak hoger dan in de kermiskoersen. Ik had een slechte nachtrust gekend en stond niet echt fris aan de start. Mijn benen voelden desondanks relatief goed tot ik in de laatste 3 lokale ronden echt begon af te zien. Op de voorlaatste klim van de dag moest ik het peloton, samen met een enkele andere rensters, jammer genoeg laten gaan. Dat was balen want we zaten in de laatste 10km. Achteraf gebleken was ik dus niet genoeg gerecupereerd van de wedstrijd de dag voordien. Ik haalde niet de wattages die ik normaal wel haal wanneer ik fris ben. Volgende wedstrijd dinsdag te Brugge-Dudzele! |
Wedstrijd Zottegem-Strijpen en GP Glineur
Dinsdag stond de 1.15 wedstrijd Zottegem-Strijpen op het programma. Het parcours was een pak lastiger dan de doorsnee 1.15 koers: veel hellingen, waaronder 'de Vlamme' en 2 kasseistroken per ronde van 11km. Ik voelde me heel goed in het begin van de wedstrijd en bepaalde even mee het tempo. Daarna counterde ik een aanval, wat achteraf geen goed idee bleek te zijn. Er kwam onmiddellijk een nieuwe aanval, in een stuk met veel zijwind (mijn zwart beest) en ik kon niet meer aanklampen bij rensters die me voorbij staken. Zo kwam ik in een achtervolgende groep terecht waar het tempo een pak lager lag. Ik had ondertussen wat tijd gehad om te bekomen van mijn 'nutteloze' inspanning en voelde me terug in orde. Ik reed de resterende 2 ronden (ons groepje moest de wedstrijd vroeger beëindigen) op kop en baalde vanbinnen dat ik mijn krachten zo dom besteed had. Ik werd nog 24ste van de 66 gestarten.
Normaal was er op woensdag geen wedstrijd voorzien maar gezien de omstandigheden van de dag ervoor besliste ik om toch van start te gaan in GP Glineur, de voorwedstrijd van de GP Cerami bij de mannen. Tot mijn grote vreugde kregen we weer een heuvelachtig parcours voorgeschoteld. Jammer genoeg werd er niet echt gebruik gemaakt van dit geaccidenteerd parcours. Het leek alsof het hele peloton wachtte op de sprint met aankomst bergop. Ook ik deed dit aangezien ik gisteren te vroeg mijn krachten verspeelde. Ik kon me goed positioneren in de laatste 2 km en sprintte naar een 4e plaats! De aankomst mocht van mij nog iets verder bergop liggen want ik had nog een versnelling in de benen de laatste meters. Ik was heel tevreden met mijn 4e plaats, zeker na baaldag van gisteren! Volgende wedstrijd nu zondag te Malderen (1.15B)
Normaal was er op woensdag geen wedstrijd voorzien maar gezien de omstandigheden van de dag ervoor besliste ik om toch van start te gaan in GP Glineur, de voorwedstrijd van de GP Cerami bij de mannen. Tot mijn grote vreugde kregen we weer een heuvelachtig parcours voorgeschoteld. Jammer genoeg werd er niet echt gebruik gemaakt van dit geaccidenteerd parcours. Het leek alsof het hele peloton wachtte op de sprint met aankomst bergop. Ook ik deed dit aangezien ik gisteren te vroeg mijn krachten verspeelde. Ik kon me goed positioneren in de laatste 2 km en sprintte naar een 4e plaats! De aankomst mocht van mij nog iets verder bergop liggen want ik had nog een versnelling in de benen de laatste meters. Ik was heel tevreden met mijn 4e plaats, zeker na baaldag van gisteren! Volgende wedstrijd nu zondag te Malderen (1.15B)
Seizoen 2017 tot nu toe
Welkom terug op mijn site! Door de combinatie studies - koersen heb ik afgelopen jaar amper tijd gevonden om mijn site up-to-date te houden. Nu het vakantie is heb ik hier wel tijd voor gevonden en geef ik jullie een korte samenvatting van mijn 2e seizoen bij de dames elite.
Mijn seizoen begon heel goed met een 7e plaats in Oostduinkerke. Op deze manier wist ik mijn gewoonte om het seizoen sterk te openen verder te zetten, ik was er dan ook heel tevreden mee. Verder kreeg ik de kans van de ploeg om verschillende voorjaarsklassiekers mee te rijden: Omloop het Nieuwsblad, Dwars door Vlaanderen, Pajot Hills Classic,... Deze wedstrijden waren goed om ervaring op te doen. Echt presteren zat er nog niet in gezien mijn jonge leeftijd en het feit dat ik geen type 'voorjaarsrenster' ben. Ik moet het eerder hebben van lange klimmen dan van korte hellingen waar je puur op kracht naar boven kan 'vliegen'.
Rond april had ik problemen met mijn tanden waardoor ik niet kon trainen en enkele slechte wedstrijden reed. In de Trofee Maarten Wynants kwam ik tegen hoge snelheid ten val. Gelukkig geen breuken, enkel nogal wat schaafwonden.
De maand juni draaide vooral om mijn studies waardoor ik zeer weinig kon trainen en bijna 3 weken geen wedstrijden reed. Op 25 juni stond het BK in Antwerpen op het programma. Dit was nog volop in mijn examenperiode (27juni volgde en volgend examen) dus veel verwachtingen had ik niet. Wonder boven wonder had ik goeie benen en kon ik het peloton dat elke ronde kleiner en kleiner werd blijven volgen. De kasseistroken kon ik ook vrij goed verteren, zeker gezien de uiterst slechte voorbereidingen hierop. Ik had het parcours niet kunnen verkennen en zo liet ik me wat verassen op de eerste kasseistrook. Ik zat te ver maar kon het gaatje met enkelen anderen gelukkig terug dichten. De volgende ronden verliepen vlotter. Tijdens de laatste ronde schoot het tempo de lucht in en begon het lampje bij mij stilaan uit te gaan. Tijdens de laatste kasseistroken kon ik nog net aanklampen maar in de laatste km (!) moest ik het peloton jammer genoeg laten gaan. Zo werd ik 42ste van de 106 gestarte rensters. Een dopingcontrole achteraf was de beloning ;)
Ondertussen reed ik nog 2 regionale wedstrijden te Borgerhout en Arendonk met een respectievelijk 17e en 34ste plaats. In Borgerhout had ik hele slechte benen maar kon me toch nog goed positioneren voor de laatste ronde en de sprint. In Arendonk daarintegen had ik heel goeie benen maar geen enkele ontsnappingspoging (waar ik verschillende keren deel van uit maakte) hield stand. Zo werd het een eindsprint waarin ik me niet betrokken heb omdat ik het risico op een valpartij te groot vond.
Volgende wedstrijd morgen, 18 juli te Zottegem-Strijpen om 15u. Ik hou jullie verder op de hoogte!
Mijn seizoen begon heel goed met een 7e plaats in Oostduinkerke. Op deze manier wist ik mijn gewoonte om het seizoen sterk te openen verder te zetten, ik was er dan ook heel tevreden mee. Verder kreeg ik de kans van de ploeg om verschillende voorjaarsklassiekers mee te rijden: Omloop het Nieuwsblad, Dwars door Vlaanderen, Pajot Hills Classic,... Deze wedstrijden waren goed om ervaring op te doen. Echt presteren zat er nog niet in gezien mijn jonge leeftijd en het feit dat ik geen type 'voorjaarsrenster' ben. Ik moet het eerder hebben van lange klimmen dan van korte hellingen waar je puur op kracht naar boven kan 'vliegen'.
Rond april had ik problemen met mijn tanden waardoor ik niet kon trainen en enkele slechte wedstrijden reed. In de Trofee Maarten Wynants kwam ik tegen hoge snelheid ten val. Gelukkig geen breuken, enkel nogal wat schaafwonden.
De maand juni draaide vooral om mijn studies waardoor ik zeer weinig kon trainen en bijna 3 weken geen wedstrijden reed. Op 25 juni stond het BK in Antwerpen op het programma. Dit was nog volop in mijn examenperiode (27juni volgde en volgend examen) dus veel verwachtingen had ik niet. Wonder boven wonder had ik goeie benen en kon ik het peloton dat elke ronde kleiner en kleiner werd blijven volgen. De kasseistroken kon ik ook vrij goed verteren, zeker gezien de uiterst slechte voorbereidingen hierop. Ik had het parcours niet kunnen verkennen en zo liet ik me wat verassen op de eerste kasseistrook. Ik zat te ver maar kon het gaatje met enkelen anderen gelukkig terug dichten. De volgende ronden verliepen vlotter. Tijdens de laatste ronde schoot het tempo de lucht in en begon het lampje bij mij stilaan uit te gaan. Tijdens de laatste kasseistroken kon ik nog net aanklampen maar in de laatste km (!) moest ik het peloton jammer genoeg laten gaan. Zo werd ik 42ste van de 106 gestarte rensters. Een dopingcontrole achteraf was de beloning ;)
Ondertussen reed ik nog 2 regionale wedstrijden te Borgerhout en Arendonk met een respectievelijk 17e en 34ste plaats. In Borgerhout had ik hele slechte benen maar kon me toch nog goed positioneren voor de laatste ronde en de sprint. In Arendonk daarintegen had ik heel goeie benen maar geen enkele ontsnappingspoging (waar ik verschillende keren deel van uit maakte) hield stand. Zo werd het een eindsprint waarin ik me niet betrokken heb omdat ik het risico op een valpartij te groot vond.
Volgende wedstrijd morgen, 18 juli te Zottegem-Strijpen om 15u. Ik hou jullie verder op de hoogte!
Wedstrijden te Wanzele, Puivelde en De Pinte
De voorbij 2 weken stond ik aan de start van 3 wedstrijden. In Wanzele had ik wat moeite om op te schuiven en finishte ik gewoon in het peloton. Tijdens de wedstrijd in Puivelde had ik een heel sterk gevoel maar miste ik tot tweemaal toe de juiste ontsnapping waardoor een mooie uitslag er niet in zat. Jammer want hier zat veel meer in! De maandag nadien in De Pinte had ik slechte dag en was het aanklampen geblazen. Ook daar reed ik de wedstrijd uit in het peloton. Volgende wedstrijd nu zondag te Londerzeel.
Eerste UCI 1.1-koers en alweer eerste valpartij...
Ik nam op 24 april deel aan mijn eerste UCI 1.1 koers: Dwars door de westhoek. Een wedstrijd van 130km die 3x over de Rode Berg reed en zowel start aankomst had te Boezinge. Ik wist dat het een helse klus ging worden om de aankomst te halen maar wilde toch zeker de eerste keer Rode Berg overleven. Jammer genoeg lukte dit niet. Nadat we voor de slagbomen stonden (en 2 rensters zo een voorsprong van meer dan twee minuten bij elkaar sprokkelden) werd het tempo in één ruk de lucht in gesleurd. De smalle baantjes maakten het er niet gemakkelijker op en al snel ontstonden waaiers. Ik kon nog relatief 'lang' aanklampen bij de eerste groep maar toen ging het licht uit. Ik had me volledig opgeblazen en ook de achtervolgende groepjes kon in niet meer volgen. De wedstrijd eindigde al na zo'n 35km...
Vorige zaterdag stond ik aan de start in Schellebelle. Het was een gevaarlijk parcours met veel putten en bulten, smalle wegen en steentjes. Tijdens de derde ronde hoorde ik rechts van mij meisjes roepen en fietsen in elkaar haken. Ik wist dat er een valpartij in de maak was en ik anticipeerde door te remmen. Helaas was de valpartij sneller dan mijn remmen en nog geen seconde later lagen ze voor mij ook tegen de grond. Ik kon hen niet meer ontwijken en kwam (gelukkig zonder erg) op mijn hoofd terecht. Wat duizeligheid en hoofdpijn de komende dagen waren het gevolg hiervan maar verder geen ernstige verwondingen. Morgen terug koers te Wanzele! Klaar om een beter resultaat neer te zetten zonder pech.
Vorige zaterdag stond ik aan de start in Schellebelle. Het was een gevaarlijk parcours met veel putten en bulten, smalle wegen en steentjes. Tijdens de derde ronde hoorde ik rechts van mij meisjes roepen en fietsen in elkaar haken. Ik wist dat er een valpartij in de maak was en ik anticipeerde door te remmen. Helaas was de valpartij sneller dan mijn remmen en nog geen seconde later lagen ze voor mij ook tegen de grond. Ik kon hen niet meer ontwijken en kwam (gelukkig zonder erg) op mijn hoofd terecht. Wat duizeligheid en hoofdpijn de komende dagen waren het gevolg hiervan maar verder geen ernstige verwondingen. Morgen terug koers te Wanzele! Klaar om een beter resultaat neer te zetten zonder pech.
30 ste in debuut bij de elites!
Gisteren reed ik mijn eerste wedstrijd bij de elites van het seizoen. Dit na mijn schouderblessure waarvan ik rapper dan verwacht revalideerde. Ik stapte met 1 doel de fiets op: de koers uitrijden. Dit is dan ook aardig gelukt. De eerste ronden was het wat aanpassen aangezien het lang geleden was dat ik in een peleton gereden had maar na een paar ronden voelde het peleton weer als mijn biotoop. Ik verteerde de wedstrijd goed en had een sterk gevoel op de klimmetjes. Ik zat niet altijd vooraan waardoor ik wat ingesloten zat om dat sterke gevoel eventueel te tonen. Een sprint zat er na 96km niet echt meer in maar ik finishte toch op een verdienstelijke 30ste plaats van de 98 gestarte rensters. Een resultaat waar ik heel tevreden mee ben al besef ik dat er nog een lange weg te gaan is. Volgende wedstrijd op 30 april te Schellebelle.
|
Chirurgische ingreep was noodzakelijk
Na verder onderzoek met behulp van twee scans is gebleken dat het labrum van mijn schouder vooraan afgescheurd was. Aangezien dit letsel zich niet vanzelf kan herstellen was een operatie noodzakelijk. Donderdag lag ik al op de operatietafel van Dr. Petré (hartelijk bedankt voor de snelle hulp!). Er werden 3 botankers geplaatst en het labrum werd terug aan elkaar genaaid. Nu moet ik 4 weken een brace dragen en daarna kunnen we starten met kinesitherapie. Mijn terugkeer in het peleton wordt ten vroegste eind april verwacht. Dit is echt balen!
Seizoen 2016!
Welkom terug! Na een paar jaar er onder uit te zijn geweest gaan we de site vanaf nu weer regelmatig updaten met nieuwtjes en koersverslagen en -uitslagen.Lara werkte een goede voorbereiding af deze winter met het oog op het nieuwe seizoen ... tot woensdag dan toch. Afgelopen woensdag is haar schouder uit de kom geschoten tijdens het verplicht zwemmen met school. Maandag stapt ze naar de specialist om hopelijk geen al te slecht nieuws te ontvangen over de staat van haar schouder. Momenteel probeert ze haar conditie op pijl te houden met stabiliteits- , fitness- en rollentrainingen. Haar eerste wedstrijd is voorlopig gepland op 12 maart te Oostduinkerke maar dit kan nog veranderen naargelang het herstel van haar schouder.
8e in Tielrode, 16e in het klimcriterium te Ulestraten (NED)
Lara reed afgelopen week in Tielrode en Ulestraten. Het parcours van Tielrode bevatte een beklimming en daar werd elke ronde stevig op doorgetrokken. Lara was telkens goed mee maar de gaatjes tussen de rensters werden steeds weer gedicht dus kwam het tot een massasprint. Lara zat te vroeg op kop en door de tegenwind zakte ze terug. Ze sprintte zich alsnog 8e.
Zondag werd er in Nederland het 2e van 3 klimcriteriums gereden. Het parcours was 2,6km lang en bevatte een helling van bijna 1 km lang. Men moest 24 ronden afleggen dus het beloofde een zware wedstrijd te worden. En dat was het ook! Lara was telkens bij de eersten boven maar elke ronde werd het lastiger en lastiger. In de derde laatste ronde moest ze eventjes de rol lossen maar ze reed zelf het gat terug dicht. Tijdens de sprint bergop was het beste er van af. Lara werd 16e en 4e Belg. Ze liet ook de Nederlandse kampioene achter zich.
Zondag werd er in Nederland het 2e van 3 klimcriteriums gereden. Het parcours was 2,6km lang en bevatte een helling van bijna 1 km lang. Men moest 24 ronden afleggen dus het beloofde een zware wedstrijd te worden. En dat was het ook! Lara was telkens bij de eersten boven maar elke ronde werd het lastiger en lastiger. In de derde laatste ronde moest ze eventjes de rol lossen maar ze reed zelf het gat terug dicht. Tijdens de sprint bergop was het beste er van af. Lara werd 16e en 4e Belg. Ze liet ook de Nederlandse kampioene achter zich.
Seizoen om rap te vergeten
Na een tegenvallend BK waar Lara uit de wedstrijd stapte door diverse redenen zal ze zich nu voorbereiden op het wegseizoen. Het cross-seizoen verliep helemaal niet zoals verwacht. Na haar blessure aan haar scheenbenen is ze nooit terug in topvorm geraakt. Aangezien het al 2 seizoenen veel beter loopt op de weg zal Lara zich nu meer op het wegwielrennen focussen. Er wordt door haar nieuwe ploeg Balen BC een heel mooi programma aangeboden met buitenlandse wedstrijden! De eerste wedstrijd is gepland rond begin april.
Crossen te Lichtaart, Uitbergen, Rijkevorsel, Meulebeke, Lichtervelde (pk), Beernem en Balegem
Ik heb ondertussen alweer 7 wedstrijden gereden maar de goeie resultaten willen maar niet komen. Er klopt iets niet want normaal moest ik al lang de goeie conditie te pakken hebben maar helaas... De eerste wedstrijd na mijn scheenbeenblessure vond plaats in Lichtaart. In de start reed iemand tegen mijn achterwiel waardoor een spaak kapot was en ik redelijk wat tijd verloor. Ik reed toch nog een goeie wedstrijd en werd nog 2e. Het parcours van Uitbergen lag me niet echt, het parcours bestond uit een weide met hier en daar een bocht, meer niet. Mijn start was goed maar ik zakte heel snel terug en werd 3e. Het zelfde scenario gebeurde in Rijkevorsel. Daar moesten we bij de elites rijden. Mijn start was supergoed maar na 1 ronde kon ik niet meer, het was alsof al mijn energie al opgebruikt was. Iedereen die ik in de eerste ronde had voorbijgestoken stoken me stelselmatig voorbij. Uit ellende ben ik van de fiets gestapt in de laatste ronde. In Meulebeke was het ietsje beter maar een hapering door een jongen in de linten en een valpartij daarna zorgden ervoor dat ik de aansluiting met de kop verloor en werd zo 3e. Op het pk in Lichtervelde reed een concurrente tegen een paaltje en viel. Ik zat onmiddellijk in haar wiel en kon haar niet meer ontwijken en viel zo ook. Mijn ketting lag eraf en mijn rem zat in helemaal in mijn voorwiel waardoor mijn wiel niet meer kon draaien. Ik moest dus te voet verder tot aan de materiaalpost die nog een heel stuk verderop lag. Tegen dat ik in de materiaalpost was was de vogel al gaan vliegen. Ik werd heel ontgoocheld en kwaad 2e, waar ik mijn redenen voor had. In Beernem en Balegem was het opnieuw hetzelfde liedje, mijn start was goed maar ik zakte alweer helemaal terug. Dit is niet echt hoopgevend voor de volgende crossen maar we proberen de reden te vinden waarom ik na één ronde telkens zo verzwak. Jammer genoeg hebben we die reden nog niet gevonden! Morgen rij ik mijn volgende cross in Waregem en dat in de kleuren van mijn nieuwe ploeg Balen BC!
Scheenbeenbreuk houdt Lara buiten strijd!
Lara heeft midden september plotseling heel veel last gekregen van haar scheenbeen. Eerst dacht men dat dit overbelasting was maar na verder onderzoek werd het duidelijk dat er een barst in haar scheenbeen zat. Na 4 weken geen wedstrijden te rijden en enkel los te rijden op training had het moeten genezen zijn. Maar niets is minder waar, na terug op controle te gaan bij de dokter bleken er nog 4 barsten bij gekomen te zijn en dit in beide benen! Nu mag Lara nog 2 weken helemaal niks doen van training en wedstrijden. Aanstaande woensdag is er een botscan gepland en dan gaan we hopelijk meer weten. Indien deze botscan slecht uitdraait kan ze nog een tijd langer aan de kant staan, maar dat wensen we haar natuurlijk niet toe. Ondertussen gaat de conditie alsmaar naar beneden en verliest ze meer en meer wedstrijden. Hopelijk komt het vlug goed en kan ze nog een goed conditiepijl opbouwen met het oog op het BK in januari. Dit zou haar pechseizoen enigszins kunnen goed maken...
2x 4e in Putte en Bredene!
Lara reed deze week twee wedstrijden.
De eerste wedstrijd vond plaats op 26 augustus te Putte. Het was een criterium van 2,2km. Al vroeg in de wedstrijd reden twee meisjes weg die niet meer bijgehaald werden. Op het einde ontsnapte ook nog een meisje waardoor het podium gaan vliegen was. Lara won de peletonsprint voor de 4e plaats.
De tweede wedstrijd in die week werd gereden aan de zee, te Bredene. Ook daar was het een criterium. Niemand kon ontsnappen en zo werd het een massasprint. Lara zat helemaal verkeerd gepositioneerd waardoor ze helemaal ingesloten zat in de sprint. Zonder te kunnen sprinten werd Lara 4e.
Volgende week rijdt Lara haar laatste wedstrijd als nieuweling in Klemskerke.
De eerste wedstrijd vond plaats op 26 augustus te Putte. Het was een criterium van 2,2km. Al vroeg in de wedstrijd reden twee meisjes weg die niet meer bijgehaald werden. Op het einde ontsnapte ook nog een meisje waardoor het podium gaan vliegen was. Lara won de peletonsprint voor de 4e plaats.
De tweede wedstrijd in die week werd gereden aan de zee, te Bredene. Ook daar was het een criterium. Niemand kon ontsnappen en zo werd het een massasprint. Lara zat helemaal verkeerd gepositioneerd waardoor ze helemaal ingesloten zat in de sprint. Zonder te kunnen sprinten werd Lara 4e.
Volgende week rijdt Lara haar laatste wedstrijd als nieuweling in Klemskerke.
Mobilhome te koop wegens te klein! Voor meer info 0477 179 146
28-08-2013: BK in Pollare.
Vlak voor de start kreeg Lara af te rekenen met een lekke band. Er werd net op tijd een ander wiel gestoken waardoor ze toch nog op tijd aan de start kwam. Dit zorgde voor heel wat stress en Lara moest in de eerste ronden duidelijk wat 'tot rust' komen. In de tweede ronde was er een aanval van Eva Maria Palm. Lara zag dit als één van de eerste maar twijfelde om in de tegenaanval te gaan en wachtte tot iemand anders het initiatief nam. Dit was duidelijk een foute beslissing want Lara kreeg toen het gat niet meer dicht. De volgende ronde probeerde ze op de klim terug naar de kopgroep te rijden maar ze kon net de aansluiting niet vinden. Het scheelde niet veel! Lara reed de rest van haar wedstrijd uit in het peleton en sprintte niet meer mee voor de plaatsen. Ze werd uiteindelijk 19e, een tegenvallend BK dus en het slechtste resultaat van het hele seizoen. Nu is het tijd om te rusten voor de cross! Volgende wedstrijd is op 26/8 te Putte!
06-07-2013: valpartij te Tielrode belemmerde goede uitslag.
Alweer kreeg Lara een parcours voorgeschoteld die haar goed moest liggen, er zat namelijk weer een beklimming in van gemiddeld 10%. Er stonden maar liefst 101 deelnemers aan de start vanuit verschillende landen. Lara hoopte op een top 10 maar een valpartij besliste daar anders over. Er werd flink wat gedrumd om de bocht te nemen op de kasseien voor de beklimming. Daardoor werd ze door iemand op het voetpad geduwd maar haar voorwiel schoof weg op de borduur. Zo zag haar wedstrijd er in de derde ronde al helemaal anders uit dan gehoopt. Ze probeerde nog terug te komen maar tevergeefs. Komende zondag opnieuw proberen in het klimcriterium van Berg en Terblijt in Nederland.
30-06-2013: 9e plaats in klimcriterium Ulestraten.
Lara werd afgelopen weekend 9e van de 42 deelneemsters te Ulestraten. Dit was haar eerste wedstrijd in Nederland en ze merkte al snel dat daar op een heel ander niveau werd gekoerst. De top van het Nederlandse vrouwenwielrennen was dan ook aanwezig. Het was een rondje van 2,5km waarin telkens een klim van 800m zat. Men moest 25 rondes doen dus ook 25x die zware klim. In het begin was het nog wat wennen aan de andere peletongedragingen dan in België maar vanaf halfweg koers was ze de hele tijd vooraan te vinden. Er waren enkele uitvalspogingen maar het draaide uiteindelijk alweer uit tot een sprint, deze keer bergop. Lara probeerde er nog zoveel mogelijk uit te krijgen maar ze voelde duidelijk dat het een zeer zware wedstrijd was geweest en dat het een beetje 'op' was op het einde. Ze sprintte nog naar een mooie 9e plaats in een flink bezette wedstrijd.
15-06-2013: opgave te Zedelgem
Lara reed de wedstrijd van afgelopen zaterdag niet dit door een samenloop van omstandigheden. Ze kampt op dit ogenblik met een verkoudheid en zo is het altijd moeilijker om te koersen. Bovendien is ze heel erg vermoeid van de examens die tot 24 juni duren. Dit is dan ook de reden waarom Lara dit weekend geen koers rijdt. Ze zal even goed uitrusten zodat ze er daarna weer terug tegenaan kan! Het is altijd beter een weekendje te passen dan de batterij nog meer te laten leeglopen... Volgende wedstrijd 30 juni in Ulestraten (Nederland).
26-05-2013: nipt naast de overwinning te Gooik!
Vandaag was het een wedstrijd die enkel door de nieuwelingen werd gereden, de junioren reden vandaag hun BK. Het was een heuvelachtig parcours met een finish bergop. Het waren lange ronden, 10km per ronde. De eerste ronde werd er heel afwachtend gekoerst en wilde er niemand rijden. Toen beslisten Joyce Heyns en ik om aan te vallen. We waren met 3 weg (Joyce, een nederlands meisje en ik) en hadden een klein gaatje op 5 andere rensters. Na enkele ogenblikken kwamen die 5 terug en hadden we dus een groepje van 8 rensters. We reden op een redelijk tempo verder met nog enkele versnellingen. In de laatste ronde stokte het tempo want iedereen wist dat het tot een sprint zou uitdraaien. Daardoor kwamen nog 3 rensters vanuit de achtergrond terug. De aankomst was 500m bergop en op ongeveer 150m zette ik vol aan. Ik had een 2-tal meter en dacht dat ik de buit op zak had maar in de laatste 25m kwam Fenna nog over mij. Bij nader inzien had ik van iets te ver begonnen, maar dat weten we dan weer voor de volgende keer! Geen VK voor mij zondag omdat we met school naar Parijs zijn en bovendien zijn mijn ouders dan op reis. Volgende wedstrijd 15 juni in Zedelgem!
20-05-2013: opgehouden in de sprint in De Pinte
Dit keer was er weer koers in koude omstandigheden. Het parcours was over het algemeen vlak met 2 bruggen. Ik had heel goeie benen en koerste de hele tijd vooraan. Er waren enkele aanvalspogingen van enkele junioren maar niemand kon definitief ontsnappen waardoor de wedstrijd in een massasprint uitdraaide. Ik zat circa 5de positie in de laatste bocht en voelde me heel goed. In die bocht viel Demmy Druyts vlak voor mij, ik kon haar nog juist ontwijken maar ben tijdens het uitwijken tegen de hekkens gereden waardoor ik helemaal stil stond. Toen wilde ik opnieuw vertrekken maar reed er nog iemand tegen mij waardoor ik weer stilstond, voet aan de grond moest zetten en dan eindelijk weer kon vertrekken. Natuurlijk was het hele pak toen al voorbij gereden en zag ik mijn zeer goede eindplaats aan mijn neus voorbij gaan. Ik reed dan nog rustig naar de finish en behaalde nog een 12e plaats. Balen als je zo'n goede benen hebt!!
11-05-2013: 3e in het natte Destelbergen!
Opnieuw podium dit weekend! Het was een vlakke omloop met 1 brug in het parcours. Voor de start was de zon nog van de partij maar eens de koers bezig was begon het hard te regenen. Ik probeerde enkele keren te ontsnappen met enkele andere rensters maar tevergeefs. Door het gladde wegdek was er ook een valpartij vlak voor mij die ik nog net kon ontwijken. Ik moest terug vanuit stilstand het gat op het peleton toerijden. Daardoor waren mijn benen al redelijk moe voor de sprint. Ik nam niet veel risico's meer waardoor mijn sprint niet tip top in orde was maar ik werd toch nog 3e van de nieuwelingen en 7e in totaal van de 54 rensters. Een heel goed resultaat dus terwijl ik geen superbenen had.
01-05-13: 2e in eerste wegwedstrijd te Boortmeerbeek!
Vandaag reed ik mijn eerste wedstrijd van het seizoen te Boortmeerbeek. Ik had
totaal geen verwachtingen voor de koers, ik wilde gewoon de koers uitrijden in
het peloton. De eerste ronde deed het wat raar om weer in een peloton te rijden,
maar na enkele ronden was ik dat alweer gewend. Ik reed de hele wedstrijd in de
eerste 15, dit was dan ook een goede keuze want achterin het peloton zijn er een
paar rensters gevallen. Er waren enkele aanvalspogingen maar telkens viel het
terug stil. Het kwam tot een eindspurt. Ik had het wiel van Fenna gekozen en dit
bleek ook het juiste wiel te zijn want zij won de wedstrijd. Ik probeerde nog
over haar te komen maar dat lukte niet. Ik werd 2e nieuwelinge en 3e in het
algemeen van de 52 deelneemsters. Ik ben heel tevreden over deze uitslag, ik had
dit totaal niet verwacht.
totaal geen verwachtingen voor de koers, ik wilde gewoon de koers uitrijden in
het peloton. De eerste ronde deed het wat raar om weer in een peloton te rijden,
maar na enkele ronden was ik dat alweer gewend. Ik reed de hele wedstrijd in de
eerste 15, dit was dan ook een goede keuze want achterin het peloton zijn er een
paar rensters gevallen. Er waren enkele aanvalspogingen maar telkens viel het
terug stil. Het kwam tot een eindspurt. Ik had het wiel van Fenna gekozen en dit
bleek ook het juiste wiel te zijn want zij won de wedstrijd. Ik probeerde nog
over haar te komen maar dat lukte niet. Ik werd 2e nieuwelinge en 3e in het
algemeen van de 52 deelneemsters. Ik ben heel tevreden over deze uitslag, ik had
dit totaal niet verwacht.
opbouwen naar wegseizoen
Het cross-seizoen is nu al een tijdje gedaan en Lara is al weer begonnen met haar trainingen op te bouwen zodat ze fris aan de start staat van de koersen die ze dit jaar zal rijden. De wegwedstrijden zijn bedoeld als intensieve training met het oog op volgend cross-seizoen. De eerstvolgende wedstrijd is op 1 mei te Boortmeerbeek.
27-01-13: opgave in Assenede
Vandaag stond de laatste wedstrijd van de vlaamse cyclocross cup op het programma. Deze keer telden de punten voor het eindklassement dubbel. Lara had veel zin in de wedstrijd want het regende en dat heeft ze graag. Jammer genoeg moeten de dames altijd langs achter starten en zo dus ook bij de 'minderen' van de jongens. Na een 200-tal meter viel er een jongen voor haar en kon die niet meer ontwijken. Lara ging aan een redelijk hoge snelheid tegen de vlakte. Ze viel hard op haar hoofd. Op het eerste moment had ze vooral last van haar elleboog, maar tegen 's avonds deed haar hoofd meer en meer pijn en constateerden we dat ze een lichte hersenschudding had. Enkele dagen rust en dan weer verder trainen voor de laatste 3 wedstrijden die ze nog zal rijden. Lara komt in het eindklassement op een derde plaats te staan, niet slecht als je ziet dat ze maar aan 7 wedstrijden van dit klassement deelnam!
19-01-13: 7e overwinning in Zonnebeke!
Lara behaalde zaterdag haar 7e overwinning in Zonnebeke. Na een onderbreking van meer dan twee maanden slaagde ze er eindelijk weer in om een overwinning te behalen. "Ik heb een lange tijd gesukkeld met mijn buik. Telkens wanneer ik inspanningen deed kreeg ik krampen en dat wilde maar niet overgaan. Ik ben heel blij dat dit nu is opgelost en ik hoop dat het opgelost blijft en niet meer terugkomt." Lara kende een goede start en zat meteen in eerste positie en heeft die dan ook kunnen behouden. "Ik reed de hele wedstrijd mijn eigen tempo en ben heel alert blijven koersen, want 1 foutje kan fataal zijn in de sneeuw. Ik was dan ook heel tevreden met deze overwinning."